Objawy dławicy piersiowej u kobiet

Dławica piersiowa nie jest chorobą, lecz objawem choroby wieńcowej serca. Stosując odpowiednie metody leczenia, można kontrolować dławicę piersiową, zmniejszając ból i utrudniając codzienne czynności. Kobiety odczuwają objawy dławicy piersiowej inaczej niż mężczyźni.

Jak ją rozpoznać?

Dławica piersiowa to rodzaj bólu w klatce piersiowej, który występuje, gdy przepływ krwi do serca jest zmniejszony z powodu choroby tętnic wieńcowych. Ból pojawia się, ponieważ serce nie otrzymuje do krwiobiegu wystarczającej ilości tlenu, którego potrzebuje. Przez wiele lat uważano, że dławica piersiowa występuje częściej u mężczyzn, ale ostatnie badania naukowe wykazały, że częstość występowania stabilnej dławicy piersiowej jest nieco wyższa u kobiet niż u mężczyzn.

Jakie są objawy?

Klasyczne objawy dławicy piersiowej to ból w klatce piersiowej, uczucie ciężkości, ucisku lub ucisku w klatce piersiowej. Kobiety częściej zgłaszają pulsujące, kłujące lub ostre bóle, mogą także odczuwać bóle brzucha lub nudności. Ponieważ objawy występujące u kobiet nie zawsze są natychmiast rozpoznawane jako dławica piersiowa, rozpoznanie może być opóźnione.

Rodzaje.

Objawy stabilnej dławicy piersiowej pojawiają się zwykle wtedy, gdy serce jest zmuszone do cięższej pracy, np. podczas ćwiczeń fizycznych, wysiłku lub w sytuacjach stresowych. Ból trwa zazwyczaj tylko kilka minut i ustępuje po odpoczynku lub zastosowaniu leków przeciwdławicowych. Inne objawy mogą obejmować niestrawność i ból w ramionach lub plecach. Niestabilna dławica piersiowa występuje nawet wtedy, gdy pacjent nie jest aktywny i nie przebiega zgodnie z normalnym schematem, jaki obserwuje się w przypadku dławicy piersiowej. Ból trwa dłużej, jest bardziej intensywny i może nie ustąpić nawet po zastosowaniu leków. Jeśli pacjent miał stabilną dławicę piersiową i nagle wystąpiły u niego objawy niestabilnej dławicy piersiowej, może mieć zawał serca i powinien natychmiast udać się na pogotowie.

Na https://www.zajad.pl również oferujemy wiele różnych wskazówek zdrowotnych. Sprawdź je koniecznie i zastosuj w swoim życiu!

Diagnoza.

Po zebraniu wywiadu lekarskiego i opisaniu objawów lekarz zleci wykonanie kilku badań. Podczas testu wysiłkowego pacjent jest proszony o chodzenie po bieżni, podczas gdy jego serce jest monitorowane przez urządzenie do elektrokardiografii. Ponieważ dławica piersiowa często pojawia się podczas wysiłku fizycznego, test wysiłkowy pozwala lekarzom zorientować się, w jakim stopniu pacjent cierpi na tę chorobę. Elektrokardiogram służy także do wykrywania nietypowych rytmów serca, które mogą wskazywać na dławicę piersiową. Badanie echokardiograficzne, polegające na wykorzystaniu fal dźwiękowych do zobrazowania obrazu serca, może być wykorzystane do ustalenia, czy objawy są związane z zaburzeniami przepływu krwi lub uszkodzeniem serca. Nuklearne testy wysiłkowe mierzą przepływ krwi do serca, natomiast w koronarografii wykorzystuje się promieniowanie rentgenowskie do oglądania wnętrza naczyń krwionośnych serca. Prześwietlenie klatki piersiowej może być pomocne w wykluczeniu innych schorzeń, które mogą powodować objawy podobne do dławicy piersiowej.

Leczenie.

Leczenie dławicy piersiowej ma na celu zmniejszenie objawów i ryzyka zawału serca. W przypadku zdiagnozowania dławicy piersiowej pacjentowi zaleca się wprowadzenie pewnych zmian, takich jak odpoczynek podczas ćwiczeń, utrata wagi, zdrowe odżywianie i unikanie dużych posiłków.

Istnieje kilka leków, które mogą poprawić przepływ krwi do serca, blokować substancje powodujące powstawanie cholesterolu w sercu lub zapobiegać powstawaniu zakrzepów krwi. Nitrogliceryna, lek stosowany w celu ułatwienia otwarcia naczyń krwionośnych, jest najlepiej poznanym sposobem leczenia dławicy piersiowej. W niektórych przypadkach może być konieczne wykonanie angioplastyki w celu udrożnienia zablokowanych tętnic. Angioplastykę wykonuje się poprzez nadmuchanie małego balonika w tętnicy w celu otwarcia naczyń krwionośnych, a następnie umieszczenie w tętnicy stentu, który pomaga utrzymać ją otwartą. Operacja pomostowania aortalno-wieńcowego może być zalecana w przypadku całkowitego zablokowania tętnic, którego nie można ominąć za pomocą angioplastyki. W tym zabiegu tętnica lub żyła z innej części ciała jest umieszczana w sercu w celu ominięcia zablokowanej części tętnicy.